Уметноста е форма на човечко изразување што пренесува емоции, идеи и искуства преку различни медиуми. Таа ги одразува културните, социјалните и историските контексти, обликувајќи и обликувајќи се од светот околу неа. Без разлика дали е начин на изразување, начин на комуникација, естетско искуство, културна рефлексија, па дури и генератор на иновации, уметноста треба да биде инклузивна и разновидна, нудејќи еднакви можности за сите уметници.
Но, и покрај тоа што е постигнат значителен напредок, родовите прашања во уметничкиот свет и ден денес остануваат тековно и актуелно прашање, обликувајќи го начинот на кој уметниците се препознаваат, претставуваат и се компензираат. Жените уметници продолжуваат да се соочуваат со системски предизвици, како недоволна застапеност, помали плати и нееднаквост на пазарот, ограничен пристап до водечките позиции во галериите и музеите, систематска борба со стереотипите и категоризацијата „женската уметност“ итн.
Историски гледано жените биле исклучени од формалното образование и големите уметнички движења. На пример, за време на ренесансата жените ретко биле примани на уметничките академии, а нивниот придонес бил засенет од нивните машки колеги. Дури и во модерната ера доминацијата на уметниците мажи во престижните колекции и книги за историја на уметноста ја засилило маргинализацијата на жените уметници. Дури и неколкуте уметници жени кои сега се третираат како иконски фигури во светот на уметноста мораа да надминат различни предизвици и пречки за да бидат принаени во полето во кое доминираат мажите.
Една од најевидентните родови нееднаквости во светот на уметноста е значителниот јаз во платите. Истражувањата покажуваат дека уметничките дела создадени од жените се продаваат за значително помалку од оние создадени од мажите. Извештаите од релевантните уметнички институции откриваат дека делата на уметниците жени сочинуваат само мал дел од продажбата на глобалниот пазар на уметнички дела. Овој диспаритет се рефлектира во цените на аукциите, каде што делата на уметници мажи често се продаваат и за повеќе милиони од оние на подеднакво ценетите уметници жени.
Друг голем предизвик е недоволната застапеност на жените во постојаните музејски изложби и во раководните позиции. Иако е постигнат напредок, уметниците мажи сè уште доминираат во збирките на големите уметнички институции. Студијата на Националниот музеј на жените во уметноста покажа дека уметниците жени сочинуваат помалку од 15% од музејските збирки ширум светот. Потоа, на водечките позиции во галериите и музеите на водечките позиции во галериите и музеите непропорционално се мажите, ограничувајќи го на овој начин влијанието на жените во обликувањето на уметничкиот свет.
Но, и покрај овие предизвици, различни движења и организации се залагаат за родова еднаквост во уметноста. Современите напори и активизам одиграа важна улога во разоткривањето на родовите предрасуди и нееднаквостите во светот на уметноста. Музеите и галериите, исто така, сè повеќе ја препознаваат важноста од диверзификација на нивните колекции и изложбени програми.
Уметничкото образование игра клучна улога во справувањето со родовите нееднаквости преку промовирање на инклузија и обезбедување на еднакви можности за сите уметници. Поттикнувањето на младите уметници жени да продолжат со кариерата во уметноста, поддршката на програмите за менторство и интегрирањето на различни перспективи во наставните програми за историја на уметност се суштински чекори кон еднаквоста.
Дигиталните платформи и социјалните медиуми служат како алтернативни платформи кои им овозможуваат на уметниците жени да бидат препознаени надвор од традиционалните изложбени структури.
Континуираното застапување, институционалните реформи и посветеноста за инклузија се неопходни за да се постигне вистинска еднаквост. Со засилување на гласовите на недоволно застапените уметници и предизвикување на традиционалните структури на моќ, светот на уметноста може да стане поеднаков простор за сите поединци, без разлика на полот.
